3 maanden na 23dingen

Regelmatig verbaas ik me erover, dat ik nog maar een half jaar geleden van niks wist waar het om sociale media gaat. Intuitief trok het me wel aan. Ik zou niet eens precies kunnen uitleggen waarom.
Maar met een opgroeiend schoolkind en werkzaam in de bibliotheek was mijn motivatie voor 23dingen groot. Enthousiast heb ik me er helemaal ingestort. Àlles was nieuw voor mij. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik had zelfs nog nooit zelfstandig een account aangemaakt.

Het was veel, heel veel. Ik stond er mee op en ik ging er weer mee naar bed. En 's nachts verwerkte ik het nodige in mijn dromen. Maar het was leuk, heel leuk. De ene openbaring na de andere. Wow, deze wereld kende ik nog niet, maar wat een mogelijkheden liggen hier!

Ik weet niet hoe een buitenlander zich voelt wanneer hij in een vreemd land moet integreren. Maar ik dacht en denk daar regelmatig aan. Web 2.0 voelt als een nieuwe wereld, een andere maatschappij met eigen normen en waarden, wetten en regels. En ondanks dat ik er me redelijk in thuis ben gaan voelen, denk ik ook"dit krijg ik nooit meer ingehaald."

Na 23dingen ben ik onverminderd gedreven, en volop, door gegaan. Ik leek onvermoeibaar. Joehoe! Eindelijk tijd voor verdieping. Maar ook dat is eindeloos. De ontwikkelingen in socialmedia land gaan harder dan ik.

En dan komt er een soort acceptatie en berusting 'O.k. ik kan dus niet alles bijhouden en inhalen.' Maar wat wel en wat niet, hoeveel tijd besteed ik eraan en wanneer neem ik even pauze. Want nog steeds wil ik altijd maar door en door gaan, gedreven door inspiratie en motivatie.
Met andere woorden, je moet het dus ook soms even kunnen loslaten.
Dat ik doorga is een gegeven. Maar wanneer ik mijn pauzes inlas en wat ik op dit moment niet en wel zal doen is nog een vraagteken.